In mijn datsja heb ik een oude stevige kas gebouwd in de dagen van de Sovjet-Unie. Het ontwerp is gebaseerd op een fundering van gegoten strip, die na verloop van tijd begon te barsten en veranderde in een uitstekend toevluchtsoord voor mieren. De eerste tekenen van ongedierte verschenen op het aardoppervlak in de vorm van kleine paden, gaten en stapels stof. De foto zag er als volgt uit:
De mieren zelf waren niet gebruikelijk, maar sporen van hun activiteit waren overal. Het was nodig om van ongenode gasten af te komen, dus ik groef de plaatsen uit waar insecten zich ophoopten met een tuinspatel, waarna ik ze overvloedig met kokend water morste. Het resultaat was tijdelijk. Letterlijk een week later liet het ongedierte zich weer voelen. Dit paste niet bij mij.
Ik begon de mierengangen op te graven en uiteindelijk naar de fundering te graven. Aangezien ik tijdens mijn opgravingen geen groot nest heb gevonden, kan worden aangenomen dat het ergens tussen scheuren en holtes in beton was. Ik probeerde er heet water in te gieten, maar stopte onmiddellijk met deze onderneming, omdat het volkomen nutteloos was.
Als gevolg hiervan kwam ik tot de conclusie dat ik de mieren moest verdrijven van een zeer ontoegankelijke plaats, die onmogelijk volledig uit te graven was.
Mieren in de fundering verwijderen
De oplossing voor het probleem leek mij intuïtief. Ik heb de methode om mieren te verwijderen enigszins aangepast met ammoniak. Ik verzamelde oude katoenen lompen, drenkte ze met de voorbereiding en dichtte alle zichtbare scheuren en gaten. Zodat de alcohol niet meteen verdampt, heb ik de stof afgedekt met een film en erop geperst met stenen.
Het is niet nodig om de vodden volledig te verzadigen, maar alleen aan de kant waarmee u de scheur stopt. Dit voorkomt dat het medicijn onmiddellijk verdampt en bespaart ook het leeuwendeel van de ammoniak.
Ik heb het kompres een paar dagen niet aangeraakt. Het was nodig om te wachten tot de insecten hun leefgebied hadden verlaten. Gedurende deze tijd hielpen ze me met het bereiden van een cementmortel, waarmee we de noodlottige scheuren vulden. Over de uitgeharde mortel werd een laag bitumen aangebracht om deze tegen vocht te beschermen. Sindsdien is de stichting geen huis meer voor tuinongedierte.
Lees ook op mijn website -Hoe kom je van een draadworm af in de tuin: persoonlijke ervaring
Ik heb onlangs groepen gekregen In contact met en Klasgenoten, daar plaats ik elke dag aankondigingen van nieuw materiaal.