Er zijn verschillende bekende methoden voor het aansluiten van elektrische draden in lineaire circuits en aansluitdozen, waarvan de meest voorkomende zijn:
- Solderen.
- Lassen.
- Druktesten.
- Aanbrengen van speciale klemmen (schroef, bout, etc.).
Notitie: Alle bovenstaande opties voor het vormen van een betrouwbaar contact worden onderhandeld in de PUE en worden geaccepteerd voor verplichte uitvoering.
Voor het solderen is in ieder geval een soldeerbout met vloeimiddel en soldeer nodig, en lassen en krimpen kost nog meer tijd en geld. Speciale klemklemmen zijn wat goedkoper, maar zorgen niet altijd voor een betrouwbare verbinding.
Connector ontwerp
Inventieve Chinese ingenieurs hebben onlangs speciale buisvormige connectoren bedacht, waarin een soldeermiddel is geplaatst (foto hieronder).
Dit ontwerp is behoorlijk effectief als er geen erg dikke en flexibele geleiders moeten worden aangesloten. Om deze uitvinding goed te kunnen evalueren, moet u zich meer in detail vertrouwd maken met het apparaat.
De betreffende connector bestaat uit de volgende hoofdonderdelen:
- Transparante krimpkous.
- Twee ringvormige lijmformaties.
- Ringen gemaakt op basis van laagsmeltend soldeer (op onderstaande foto is het duidelijk zichtbaar).
Uit de beschrijving van het ontwerp volgt dat het de gebruikelijke procedure voor het aansluiten van geleiders zoveel mogelijk kan vereenvoudigen en vergemakkelijken. Om de effectiviteit van de nieuwe methode te evalueren, is het volgende experiment vereist.
Stijve draden aansluiten
Laten we proberen de connector te testen op eenaderige stijve draden, waarvoor we beide uiteinden reinigen en ze in de buis steken. Vervolgens warmen we de ring in het centrale deel op met een haardroger. Zodra het soldeer smelt, beginnen we de rest van de buis op te warmen, resulterend in de verbinding zoals op de onderstaande foto.
Op het eerste gezicht lijkt het erop dat het contact betrouwbaar is, maar het moet nog worden getest op sterkte. Om dit te doen, moet u de uiteinden van de gesoldeerde geleiders iets harder trekken. Het blijkt dat dergelijk solderen eenvoudig uit elkaar valt onder mechanische belasting.
Op basis hiervan kunnen de volgende conclusies worden getrokken:
- deze methode is niet geschikt voor het verbinden van stijve draden zonder mechanische verdraaiing;
- het voorlopig vertinnen van de aangesloten geleiders verbetert het resultaat enigszins;
- in dit geval wordt het gebruik van buizen met een soldeerring echter zinloos.
Bij het werken met dunne en flexibele draden is het resultaat iets beter dan het al overwogen geval. Deze uitvinding heeft dus bestaansrecht, maar is alleen geschikt voor het oplossen van een beperkt aantal problemen.