Een van de meest interessante vormen van amusement uit mijn jeugd was het bezoeken van tentoonstellingen.
De tentoonstellingen werden gehouden in het Expocentre op Krasnaya Presnya, en ze lieten allerlei verbazingwekkende dingen zien. Iedereen begreep natuurlijk dat het onmogelijk was om alles wat daar getoond werd te kopen, maar het was wel heel interessant om te zien.
Bij elke stand was er een enorme menigte mensen die honger hadden naar trofeeën. Af en toe kwam er uit de diepten van de stand een buitenlandse stand-assistent, boos van zo'n reactie, en de menigte griste letterlijk reclamefolders, catalogi, stickers of pakjes uit zijn handen. Nu wordt dit allemaal gezien als nutteloos gekleurd oud papier, maar toen was het iets gebrandmerkt, vreemds en buitengewoon noodzakelijk.
Bij de allereerste tentoonstelling die ik bezocht toen ik tien jaar oud was, kreeg ik een hele reeks stickers met het Canon-logo. Ik wist niet wat voor bedrijf Canon was, en natuurlijk was ik een beetje boos dat de stickers niet van SONY, Toshiba of JVC waren, maar dat is het dan. Ik plakte ze ook over alle huizen en in het land en vertelde iedereen dat het een heel beroemd Japans bedrijf was dat fotokopieerapparaten maakt.
En bij een andere tentoonstelling was mijn belangrijkste trofee ECHTE JAPANSE PASSATIGES. Iemand liet ze vallen en ik vond ze op de grond bij het paviljoen.
Toen ik toen de tentoonstelling afliep met een Japanse tang in mijn zak en twee enorme pakketten reclamefolders in beide handen, voelde ik me de gelukkigste persoon op aarde.
© Alexey Nadyozhin
Het belangrijkste onderwerp van mijn blog is technologie in het menselijk leven. Ik schrijf recensies, deel ervaringen, praat over allerlei interessante dingen. Mijn tweede project - lamptest.ru. Ik test led-lampen en help erachter te komen welke goed zijn en welke niet.