Mijn interesse in Russische baden inspireert mij om naar de dorpen van de regio Moskou af te reizen op zoek naar "authentieke" stoombaden. Naar mijn mening behouden ze dezelfde sfeer die zo ontbreekt in particuliere Moskou-baden.
Ik plande een van mijn reizen naar het dorp Spass, waar mijn goede vriend Nikolai en een lokale bewoner op me wachtten. Nikolay regelde voor mij een volwaardige tour door het dorp en lokale bezienswaardigheden.
Een van deze attracties was het badhuis, waar we heen gingen na het verkennen van de omgeving. Het eerste wat me opviel, was een hoefijzer dat boven de ingang hing. Het is bekend dat het geluk brengt. Ondanks het feit dat bijgeloof hun vroegere kracht aan het verliezen is (nu zijn boze banniks niet meer bang) is zo'n detail toch leuk te zien.
De kleedkamer en de binnenkamer zijn eenvoudig maar smaakvol ingericht. Brandhout wordt gestapeld in de kleedkamer, die wordt gebruikt voor aanmaakhout. De kamer bood niet alleen plaats aan banken, maar ook aan een wasmachine, wat voor mij heel ongebruikelijk bleek te zijn. Op de tafel in de stoomkamer lag een houten schep, die water zou moeten opscheppen. De schep vertoonde duidelijk tekenen van herhaald gebruik - hij werd iets donkerder, maar verloor zijn uiterlijk niet.
De wasmachine is het hoogtepunt van deze kamer geworden. Het is een feit dat dit geen gewone auto is, maar een goede oude auto "EVI". Dit 'mechanisme' herinnerde me aan mijn kindertijd - dezelfde EVI was in het appartement van mijn ouders. In die jaren, na het wassen, moest het wasgoed worden uitgespoeld en uitgewrongen, wat iedereen lang geleden was vergeten, aangezien automatische machines ze kwamen vervangen. Ik weet niet hoe compatibel de auto is met de stoomkamer en of het hem kan schaden. Maar het zal me niet verbazen dat de door de Sovjet-Unie gemaakte technologie zelfs bestand is tegen hitte van Celsius)
De ramen in de kleedkamer hadden een ongebruikelijke vorm en ik associeerde me met de oude beeldbuis van de tv. Mijn verbeelding liet me niet in de steek - Nikolai had een soortgelijk beeld. Op het eerste gezicht leek het me zelfs dat het raam van zo'n beeldbuis was gemaakt. Het dubbele frame laat bijna niets buiten het bad zien, maar laat schuwe lichtstralen de kamer binnen.
De bescheiden omgeving werd aangevuld met een verscheidenheid aan bezems. Eik, berk, eucalyptus, met jeneverbessentakken. Volgens mijn "gids" zijn het plafond, de planken en de wanden gemaakt van linde. Het badhuis stond vandaag leeg, aangezien de baddag in de dorpen op zaterdag valt. Ik arriveerde op zondag, toen de geur van de jeneverbes nog niet was verdwenen en nauwelijks waarneembaar was.
Ik was helemaal tevreden met mijn bezoek aan het Spasskaya-badhuis. Deze reis werd voor mij niet alleen een gelegenheid om nieuwe ervaringen op te doen, maar ook een gelegenheid om me te verdiepen in lang vergeten herinneringen uit mijn kindertijd.
Ik had nooit gedacht dat ik in de stoomkamer een dertig jaar oude auto en CRT-achtige ramen zou kunnen zien.