Vijftien jaar geleden dacht of hoorde niemand van zo'n concept 'zuurstofbarrière in leidingen'. Nu zijn er steeds meer specialisten die een huisverwarmingsproject bedenken, of verkopers en installateurs opleggen aanbieding, polymeer buizen met bescherming. In de vorm van aluminiumfolie op metaal-kunststof en polypropyleen, evenals een laag polymeer in vernet polyethyleen EVOH.
Het argument van alle bovengenoemde specialisten berust op deze factoren:
Zuurstof in het verwarmingssysteem schaadt armaturen en apparatuur, hun levensduur wordt verkort, het systeem is constant verontreinigd met oxiden, slib en magnetiet worden in de pijpleiding afgezet. Bijzonder sterk effect van zuurstof in het systeem op buizen, fittingen en radiatoren van ferrometaal. In mindere mate op elementen van koper en aluminium. Volgens deskundigen ontwikkelen zich in een koelvloeistof met een hoog zuurstofgehalte bacteriën die actief corrosie kunnen veroorzaken. Dit blijkt uit de muffe geur van de systemen die worden doorgespoeld. Geloof het of niet, er is een mening dat zelfs algen in dergelijke systemen leven, vooral bij lage temperaturen. En ze moeten ook iets eten. De beschermende laag laat geen zuurstof door, daarom worden alle bovengenoemde factoren geminimaliseerd.
En volgens SP 41-109-2005 voor XLPE:
3.1.4 Leidingen voor verwarmingssystemen dienen te zijn voorzien van een anti-diffusielaag ter bescherming tegen het binnendringen van zuurstof.
Krachtige argumenten, niet?
Natuurlijk ontstaat er een mening die tegen al deze argumenten ingaat! Moderne verwarmingssystemen staan onder overdruk en, logischerwijs, integendeel, dezelfde zuurstof zou door de leidingen uit het systeem moeten komen, en niet in omgekeerde volgorde ...
Maar volgens de mening Engels wetenschappers bestaat er zoiets als "diffusie" wederzijdse penetratie van media, zelfs bij overmatige druk. De verbinding van polymeermoleculen heeft dus een meer "losse" structuur in vergelijking met de grootte van een zuurstofmolecuul, zodat dit element kan doordringen en doordringen in het medium achter de pijplaag.
Een simpel voorbeeld: Zelfs een goed verpakte gerookte vis in een polyethyleen zak blijft stinken, minder, maar toch. Geuropwekkende moleculen, dringen door in elke polymeerfilm
Stel dat we het met dit feit eens zijn, maar zuurstof is actief, maar het dringt het systeem binnen en interageert met verwarmingselementen. Toch zijn pijpen geen zeef. En de hoeveelheid zuurstof die het hele oppervlak van de polymeerbuizen van het huissysteem doordringt, zonder bescherming, is te verwaarlozen.
lezers, die al lang in elkaar gezette stookruimten zijn, zullen je niet laten liegen. Alles werkt prima voor hen zonder enige bescherming, corrosie is binnen de normale grenzen. En de praktijk leert dit.
Een belangrijk punt! Waar je op moet letten. Het verwarmingssysteem moet luchtdicht zijn! Geen lekkages. Als aan deze voorwaarde niet wordt voldaan en u het systeem constant, niet af en toe, maar constant moet voeden zoet water, dan wordt het corrosieve effect van zuurstof in het systeem geactiveerd, ademen bacteriën diep en roepen "Loop zo" Met woorden "Mmm lekker"Door staal, aluminium en koper te eten.
De conclusie is deze: Er is geld voor een leiding met zuurstofbescherming, beknibbel niet. Pak aan. Geld in de kont? Er is geen uitweg, deze factor zal naar de achtergrond moeten verdwijnen.